این روزها همهپُــرَند.... یکیپُــراز غم، یکی شادی، یکی نا امیدی و یکی امید، گاهی حسرت و گاهیپُــراز خــــالی و بیشترین و یا شاید همه در
جستجویپُــرکردن این خالی ها .
یکی در جستجوی امید، یکی شادی و یکی در جستجویپُــرکردن رفته ها.پُــرکردن چیزی یا کسی که رفته است و فقطپُــرشده است از حســـرت. در پیپُــرکردنِ این جای خالی می یابی کسی یا چیزی را که می تواندپُــرَت کند شاید... چون فکر می کنی او لبریز شده است ازپُــربودن. ولی آیا می دانی بهایپُــرکردن خودت خالی کردن دیگری است.
بیا نه همیشه به دنبالپُــرکردن خود باشیم، شاید آنپُــرِلبریز، از درون خالی است و تنها امیدش... و تو فقط باپُــرکردن خود او را نمایان می کنی و نه هیچ... بیا... بیا با، با هم بودن خالیمان راپُــرکنیم نه فقط در جستجوی خودپُــرکردن...
ما از ابتداپُــربودیم از خوبی و امید وآرامــــش،
خودمان خالیمان می کنیم.....
P.M
