برگرفته شده از: http://www.maryamaran.blogfa.com
شیرینی بعد از گفتن بعضی از دروغ ها واقعاً دلچسب است
و من بیشتر نگران بالا رفتن قند خون جامعه ی بشری ام.
کاش بیشتر مراقب باشیم.
P.M
خدایا آمده ام پیشت شکایت؛
دیگر خسته ام، نمی توانم
آمده ام از دستش طلاق بگیرم
جهل زمانه این روزها جاهل تر شده،
خسته ام کرده
سه طلاقه اش کن لطفاً.
P.M
*خبر آمدن نوروز را هر سال عمو نوروز قرمز پوش نزدیکی های عید به ما می دهد.
امسال اما زودتر!! گرانی بیداد می کند.؟
*صبح امروز پیرمرد زباله جمعکنی را دیدمبسیار مرتب و منظم. تمام زباله هایی را هم که جمع کرده بود از نظر رنگ و جنس منظم و مرتب کنار هم چیده بود. او فقط یک پیرمرد زباله جمع کن ایرانی است که معنی نظم را خوب یاد گرفته.
مسئولان توجه کنید!؟
P.M
ولنتاین چیست؟
سوالی که ما، منظورم من و همکلاسیانم؛ فکر کنم در سال آخر هنرستان (86-85) از یکدیگر می پرسیدیم. حال نمی دانم و یادم نمی آید که آیا گروه ما در باغ نبودند یا اصلاً همه.
ولی الان که نگاه می کنم می بینم که نه هنوز در باغ بسته است، جز شاید برای عده ای معدود و قلیل.
و همه ی آنهایی که الان این روز را با خریدن هدیه های گران و گران تر برایمثلاً عشقشان به رخ هم می کشند همان کسانی هستند که پشت در باغ نشسته و در توهم آنهایی هستند که در باغ اند و این روز را جشن می گیرند.
تعجب بیشترم از آن است که بعضی ها چند عشقی اند یا شاید متوهم تر.
به هر حالولنتاینشانمبارک
P.M
ماندنی ترین تصویری که در ذهن یک انسان تا ابد جاودانه می ماند
لحظه وداع و خداحافظی است.
سعی
کنیم حتی اگر ناراحت یا عصبانی هستیم لااقل لحظه ی آخر زیبا باشیم.
چون فقط یک لحظه نیست یک خاطره جاودان و ابدی است.
P.M
کسی که از این حقیقت (توکل به خدا و دل کندن از خلق) آگاه باشد و به آن عمل نماید از همه کس، آسایش و راحتیش بیشتر است اما کسی که این واقعیت را نداند و در آن تردید داشته باشد از همه مردم گرفتارتر و زیانکارتر است.
حضرت علی (ع)، حکمت 273
حضرت علی (ع)، حکمت 273
امروز در کافی نت دختر زیبا روی ایرانی ای را دیدم که مثل ابر بهار گریه می کرد.
دلم به حالش سوخت و دست دلداری به سویش دراز کردم.
گفتم: شاید از دست داده ای، در راه مانده ای، دلتنگی ای، عشقی دارد.
و ماندم و افسوس خوردم وقتی فهمیدم ناله های او به خاطر رقیبمثلاً عشقی ای است که در فیس بوک جسته و به گمان خودش از او زیبا روی تر است.
و اینگونه است که یک احساس، زندگی، اعتماد به نفس، ارزش و لحظه هایی که به قدر طلاست و بدون بازگشت؛
با یکغرب زدگیبا یکبرهنگی فرهنگیمی میرد.
دلم برای تمام آلبوم های کاغذی خانگی تنگ است، تمامشان اینجا*جمعند و دیگر نمی دانم چه جنسی اند و چه قدر متفاوت با دیروزند.
عکس های دیروزی که خودمان بودیم، خودِ خودمان. دیگر اینجا نمی شناسم کسانی را که روزی شاید می شناختم؛ لااقل نمایه اشان که اینگونه است دیگر درونشان را نمی دانم.
(فیس بوک)*
P.M
ما سفره ی دلمان برای همه باز است؛
زیادند کسانی که حیاء ندارند ...
P.M